Wandelen naar het hart van Flevoland
De wintertocht van 2022 zal niet de geschiedenis ingaan als een tocht waar nog jaren over zal worden opgeschept. In tegenstelling tot de vele voorgaande uitgebreide en uitdagende arrangementen beperkten de polderlopers zich dit keer tot het hoogst minimale.
Lees verder “134: Lelystad (W22)”
Tijden veranderen. Zo constateerde polderloper Metz teleurgesteld na een vergeefse zoektocht door de binnenstad van Lelystad naar een geschikte Chin. Ind. Spec. Rest. Lekker gemaakt door echtpaar Smits, twee echte Lelystedelingen, met het vooruitzicht van een vegetarische Chinees, liepen de polderlopers tijdens de herfsttocht van 2022 hoopvol door het verlaten hart van de hoofdstad van Flevoland.
De vegetarische Chinees bleek te bestaan, dat was het goede nieuws. Helaas was hij op deze donderdagavond gesloten. Heel erg was dat overigens niet. Toen polderloper Steenaart een blik wierp op de achter de ruit opgehangen menukaart en constateerde dat het “vooral om tofu-achtige variaties” ging, haalde Metz opgelucht adem. Dan maar door naar het vertrouwde adres op het Agoradek, Nieuw China. Hier bewaren de polderlopers goede herinneringen aan.
Een aantrekkelijke aanbieding om voor slechts 14,50 onbeperkt te mogen schranzen ging aan de neus en maag van de polderlopers voorbij. Het ruime restaurant, strategisch gelegen bovenop een parkeergarage, bleek veranderd te zijn in een Afhaalchinees. Een vlugge blik naar binnen deed polderloper Steenaart besluiten zijn geluk elders te beproeven. “Ik heb bij Chinezen al veel meegemaakt maar dit slaat alles. Dit moesten we maar niet doen.”
Gelukkig was streekeigen gids Smits nog aanwezig en die wees de polderlopers op een alternatief. Pal tegenover Nieuw China lonkten de deuren van Tasty Wok. Voor meer dan het dubbele bedrag bood deze Chinese culinaire entrepeneur hetzelfde aan als Nieuw China. Toch bezweken de polderlopers voor dit aanbod en ze kregen er geen spijt van. “Die oesters zijn goed zeg!” Polderloper Nooren prees de uitstalling aan verse zeevruchten. Tasty wok bleek in een enorme behoefte te voorzien. Waar de polderlopers doorgaans plaatsnemen in uitgestorven restaurants en zich afvragen waar al die stoelen en tafels voor zijn bedoeld, bleek het enorme restaurant in Lelystad tot de laatste tafel bezet te zijn.
In twee uur tijd wisten de polderlopers nagenoeg alle specialiteiten naar binnen te werken. Opvallend was dat met name echtpaar Smits en polderloper Gerritsen zich al vroeg in de wedstrijd concentreerden op het toetjesbuffet. Met nog drie minuutjes op de klok wist polderloper Metz nog juist een schoteltje met pannacotta, creme brulée en chocolademuffins te scoren.
Halverwege de tocht door Almere kreeg de fantasie greep op de polderlopers. Ze stonden te staren naar een niet afgemaakt kasteel. Een enorme betonnen vierkante toren met een dak dat slechts bestond uit gebinten. Daarnaast zagen ze twee ronde torenspitsen en daarom heen een hoge kasteelmuur. Polderloper Smits, voor deze tocht gepromoveerd tot excursieleider, legde uit dat het ooit de bedoeling van de gemeente Almere was om een “echt” kasteel te bouwen. Zodat de inwoners van deze stad ook een mooie plek zouden hebben om hun trouwfoto’s te laten maken.
Lees verder “133: Almere (H22)”
“Ergens komt het me zo bekend voor. Alsof we hier al een eerder zijn geweest.” Polderloper Steenaart keek kritisch om zich heen. King Wok Sasaka in Dronten zag er toch echt uit als een Chinees die aan de eisen van deze tijd voldoet. Geen restaurant waar de laatste decennia niets aan is verbeterd. Nee, de polderlopers hadden toch echt weer een primeur tijdens de 132e poldertocht: een nieuwe Chinees.
De benaming King Wok in plaats van Chin. Ind. Spec. Rest. getuigt van culinair zelfbewustzijn. “Gelukkig hebben ze nog wel gewoon nummers,” merkte polderloper Metz tevreden op terwijl hij de menukaart bestudeerde. Ook de porties waren van ouderwetse omvang zodat de polderlopers niet eens toe kwamen aan de onvermijdelijke Dame Blanche.
Het was even wennen toen de zon opkwam tijdens de zomer van 2022. Terwijl Metz zich nog een keertje om wilde draaien in zijn slaapzak hoorde de polderlooppionier een vreemde taal. Hij ritste zijn tent open en keek argwanend het observatorium in. Polderloper Gerritsen wees hem erop dat er Amerikanen in het Observatorium waren. En niet zomaar Amerikanen. “Kunstenaars die les hebben gehad van Robert Morris.”
Lees verder “132: Kampen (Z22)”Na een tocht van bijna veertig kilometer vanuit Almere Buiten bereikten de polderlopers het Observatorium. De volle maan scheen, de wind was hard en de wandelaars verheugden zich op het aanstaande pilsje rondom het kampvuur. Maar tot hun verrassing hoorden zij, behalve het zware gezoef van de windmolens, een onbekend maar dreunend donker geluid. Muziek?
Jade City in Biddinghuizen is een Chin. Ind. Spec. Rest. die op bijna alle criteria een voldoende scoort. “Het begint al met de locatie. Middenin het centrum van Biddinghuizen. Dat geeft wel aan hoe belangrijk de Oud Hollandsche Chinees is voor de polderbewoners,” aldus kenner en liefhebber Metz. “Hier geen fratsen met wokken of all you can eat. Nee hoor, hier weet je wat je krijgt: veel te veel eten voor veel te weinig geld.”
Vanwege de gunstige geografische ligging ten opzichte van het Observatorium is Jade City al verschillende keren bezocht door de polderlopers. Hoogtepunt in de reeks was tocht 88 waarbij Jade City mocht aansluiten in een select rijtje restaurants dat voor deze speciale Chin. Ind. Spec. Rest. poldertocht was samengesteld.
In zes jaar kan er veel veranderen. Oriënt in 2016 een van de vele restaurants die de polderlopers slechts één keer hadden bezocht. De recensie van polderloper Steenaart was destijds lovend: “We hadden zelfs moeite om hier weer weg te komen: we bleven gewoon plakken aan de vloer.” Dat moet gezegd: de hygiëne in restaurant Oriënt was zeker niet hun belangrijkste speerpunt. Aan de andere kant dient hier wel aan worden toegevoegd dat de polderlopers hier in tegenstelling tot andere restaurants, een kijkje in de keuken mochten nemen. “Om naar het toilet te kunnen moest je door de keuken. Daarbij moest je voorzichtig lopen want de vloer was spekglad,” herinnert Steenaart zich geamuseerd. “Maar wat me vooral bij blijft was de bijzonder vrolijke en service gerichte bediening en een serveerster die belangstelling toonde voor haar klanten. Chapeau!”
Tot slot verdiende Oriënt een pluim vanwege haar pretentieloosheid. Niks geen ‘specialiteiten’, nee gewoon Chin. Ind. Rest. Dat sprak de polderlopers aan.
In 2022 bezochten de polderlopers dit restaurant voor de tweede keer. Wandelend uit Almere Buiten hadden de polderlopers na 28 kilometer wel zin in een lekker biertje om vervolgens onderuit te kunnen zakken achter een welgevulde dis.
Helaas moesten zij vaststellen dat ook de vooruitgang bij Oriënt zijn sporen had nagelaten. De uitbater had vastgesteld dat slechts weinig klanten de moeite nog namen om echt te komen tafelen. Veel liever nemen de Lelystedelingen hun bakjes Chinees mee naar hun gezellige huizen om ze daar al zittend voor de buis zwijgend leeg te lepelen. Daarom had Oriënt ervoor gekozen het restaurantgedeelte om te toveren in een ruimte die wat betreft gezelligheid de wachtkamer van een tandarts met glans wist te doorstaan. Ook werd bezuinigd op de drankvergunning zodat polderpilsliefhebbers Vellinga en Metz zich moesten verlagen om als ware alcoholisten hun biertje buiten te nuttigen. Uit een in een papieren zakje verborgen blikje.
Na Hai Yan Palace staat ook Golden City in Dronten hoog op het lijstje van favoriete pleisterplaatsen van de polderlopers. Dat heeft zeker te maken met de gunstige geografische ligging en de kwaliteit van de andere Chin. Ind. Spec. Restaurants in Dronten. Maar daarmee doen wij de chef van Golden City tekort. Vooral de kunstig uit wortel, kool en biet gesneden decoraties maakten veel indruk op de polderlopers. Ook het personeel van Golden City is inmiddels bekend met het fenomeen polderlopen en ontvangt de hongerige sportievelingen met open armen.
Tot slot zijn de polderlopers blij met de naam Golden City. “Een echte klassieker die prima past in ons rijtje!” aldus tevreden polderlooppionier Metz.
“Ik kan me nog goed herinneren dat we voor het eerst over de Elandweg liepen”, vertelt polderlooppionier Metz. “Daar stonden we dan op de Ketelmeerdijk. Beneden ons strekte de Elandweg zich uit voor twaalf majestueuze kilometers. Rechtdoor. Slechts één knikje.” Het was in de herfst van 1990 dat Metz en polderlooppionier Andriesse zich realiseerden door het ‘grootste kunstwerk ter wereld’ te lopen: Flevoland. Ruim dertig jaar later stond deze Elandweg voor het eerste weer in zijn geheel op het programma.
Lees verder “130: Roggebotsluis (W21)”