132: Kampen (Z22)

Slechts één handdruk verwijderd van Robert Morris

Het was even wennen toen de zon opkwam tijdens de zomer van 2022. Terwijl Metz zich nog een keertje om wilde draaien in zijn slaapzak hoorde de polderlooppionier een vreemde taal. Hij ritste zijn tent open en keek argwanend het observatorium in. Polderloper Gerritsen wees hem erop dat er Amerikanen in het Observatorium waren. En niet zomaar Amerikanen. “Kunstenaars die les hebben gehad van Robert Morris.”

A real prick

De zon had moeite om door de laaghangende bewolking heen te prikken. Op de achtergrond voltrokken zich de gebruikelijke rituelen. Koffieman Vellinga, bijna onherkenbaar want dit keer zonder bril, schonk als vanouds de polderpleur. Polderloper Steenaart, altijd een van de laatsten die zijn slaapzak verlaat, slenterde onverstoorbaar door het hoge gras en polderplanner Vellinga telde de koppen teneinde zijn statistieken bij te werken. Metz ging op zoek naar de vreemde vogels. Die waren snel gevonden want zoveel nieuwe gezichten treffen de polderlopers doorgaans niet aan tijdens de zonnewendes. Een wat ouder echtpaar treuzelde een beetje rond de grote vizierpunten aan de buitenkant van het kunstwerk. Gerritsen gaf met een knik aan dat Metz maar eens een praatje met deze toeristen moest gaan maken.
Vanwege alle commotie was Metz helemaal vergeten naar hun namen te vragen. Dus laten we het maar houden op Bill en Sally, afkomstig uit New York. Eind jaren zestig hadden zij allebei les gehad op de kunstacademie van Robert Morris, de bedenker van het Observatorium. Na meer dan vijftig jaar waren ze eindelijk in de gelegenheid om het land-art object in Flevoland te bezoeken. Destijds hadden ze niet zoveel meegekregen van de wijze lessen van Morris. “He was a prick,” vertelde Bill waarop Sally tegenwierp dat hij “very smart” was. “A real prick”, concludeerde Bill daarop.

Grootste land-art object ter wereld

Bill en Sally wilden vervolgens alles weten over het fenomeen polderlopen én over de polder. Metz was blij deze argeloze cultuurtoeristen erop te kunnen wijzen dat Flevoland als geheel eigenlijk het grootste land-art project ter wereld is. “Alles, maar dan ook echt álles tot zover je kunt kijken is ontworpen en bedacht.” Bill en Sally stelden na het betoog van Metz hun plannen voor die dag bij. In plaats van een autotour langs land-art projecten als de Groene Kathedraal en de Aardzee, beloofden ze Metz om vooral te gaan genieten van de Vogelweg en de Elandweg. En, als er nog tijd over zou zijn, beslist een kijkje te zullen nemen in Almere en Lelystad.

Laatste handdruk

Metz stond erop dat hij met een ferme handdruk afscheid nam van Bill en Sally. Nog nooit eerder was hij zo dichtbij de geestelijk vader van het Observatorium geweest. Slechts één handdruk. Want zonder Robert Morris had het Observatorium nooit bestaan en, wat nog veel belangrijker is, was er van polderlopen nooit sprake geweest. Prick of niet…