Polderloper Gerritsen schept snert op bij de koffieman thuis in Dronten.
De afgelopen jaren hebben de polderlopers er een bescheiden traditie van gemaakt om op de koffie te gaan bij polderlopers die in de polder wonen. In de winter van 2024 had de koffieman de eer om gastheer te spelen. Hij deed dit al eens eerder. Lang geleden toen hij nog geen koffieman was maar de broer van polderloper Vellinga. Tijdens de herfsttocht van 1996 zat Theun Vellinga midden in de nacht klaar met soep voor de wandelaars. Dit keer was het geen soep maar snert. Zelfs in twee varianten: er was ook aan de vegetariërs gedacht.
Polderlopen blijft een feest voor mensen met oog voor grafische schoonheid in het landschap.
Het was een mooie nazomerdag zoals we die wel vaker bij herfsttochten meemaken. Een mooie gelegenheid om weer eens in Urk te beginnen en in het zonnetje over de dijk richting Flevoland te lopen. Na een verfrissende startconsumptie op een terras in Urk begonnen de polderlopers aan hun warme tocht. Bijzonder was de aanwezigheid van polderloper Nooren die de herfsttocht aangreep als voorfeestje voor haar zestigste verjaardag. Precies 10 jaar eerder had ze de polderlopers leren kennen in het Observatorium dat precies naast haar ouderlijk huis gelegen was. En daarna zagen we haar opgewekte verschijning regelmatig terugkeren.
Aan polderloper Vellinga is goed te zien dat hij zijn eerste ritje op de Hanzelijn best spannend vindt.
Als pubers op tienertoer, zo gedroegen de doorgewinterde polderlopers zich toen ze, voor het eerst in de geschiedenis, met de trein langs het Observatorium raasden zo stelde polderloopster Wormgoor tevreden en ook wel een tikkeltje ontroerd vast. Het deed haar zichtbaar goed dat de stoere mannen, met wie ze al jaren door de polder ploegt, allemaal een kinderhartje bleken te hebben.
Halverwege de Lisdoddeweg keek polderplanner Metz tevreden om zich heen. Het schijnsel van de afnemende maan scheen door de wolken en zorgde voor schaduwen op de lange en smalle asfaltweg. Links en rechts donkere akkers met de silhouetten van boerderijen op regelmatige afstand van elkaar. Als drooggevallen schepen op het wad.
Polderloper Wormgoor lacht hier nog… ze heeft net opgeschept en moet nog gaan eten…
Polderlopers staan niet bekend als fijnproevers. Een bal gehakt, een plate schnittzel maar nog liever een oud-Hollandsche Chinees gaan er wel in ter voorbereiding op een stevige wandeling. Zeker toen zanger Gordon vlak voor de winter van 2013 de Chinezen op de hak nam met zijn opmerking ‘nummel vielendeltig met lijst?’ vonden de polderlopers dat ze het op moesten nemen voor de Chinezen. Vandaar de keuze voor de Chinees die bij de polderlopers de slechtste reputatie had: Hai Li op Urk. Reeds verschillende keren hadden de polderlopers hier, zelfs voor polderloop-begrippen, matig tot slecht gegeten. Hier viel dus, volgens de logica van polderloper Metz, de meeste winst te behalen. ‘Veel slechter kon het toch niet worden.’
De tomatensoep en de Dame Blanche waren de enige vertrouwde onderdelen tijdens het diner in restaurant Hardersluis.
De wintertocht van 2014 deed zijn naam geen eer aan. De temperatuur was met 11 graden boven nul bijna nazomers warm. gelukkig maakte de keiharde wind de wandeling tot iets meer dan een zondags namiddag-tochtje. Er stonden maar liefst twee debutanten bij de start. Jan Ensing, ook al debuterend als wandelgidsauteur bij uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, en Dennis Goddijn. De laatste is de zoon van Peter Goddijn die samen met polderpoëet Hardeman ook weer van de partij was. Na zoon Martijn liet hij nu dus zoon Dennis debuteren. En hij heeft nog een derde zoon dus dat belooft wat voor de toekomst. Polderloper Pollmann tenslotte kon worden gezien als ‘herintreder’ nadat hij in de zomer van 2010 voor het laatst had meegedaan. Als een echt groentje had hij zichzelf de dag voor de tocht nieuwe wandelschoenen aangeschaft.
Polderloper Steenaart nam zijn taak als polderplanner serieus en joeg de polderlopers over bijna 40 kilometer aan klinkers en asfalt naar het Observatorium.
Toen polderlooppionier Metz polderloper Steenaart uitnodigde om poldertocht 140 te plannen, kon hij niet bevroeden dat de goedmoedige polderapostel deze kans aangreep om de polderlopers ouderwets over de kling te jagen. Zijn zomerarrangement tikte de veertig kilometer aan en stuurde de wandelaars over lange rechte wegen. Een poldertocht zoals die ooit ook bedoeld was. Niks geen kronkelige graspaadjes langs groene dreven, prologen elders in het land of tussentijdse transfers per trein. Keiharde kilometers over klinkers en asfalt over de bodem van de voormalige Zuiderzee.
Café Staal aan de Wakkerendijk in Eemnes kon rekenen op de goedkeuring van polderplanner Vellinga: authentiek, bomvol en knettergezellig op de late vrijdagmiddag.
Het was even slikken voor Metz en Vellinga. Ze hadden zich verheugd op een klassieke nummer 88 in restaurant Chopstick in het Utrechtse Eemnes. Helaas bleek dit etablissement al sinds 16 juli haar deuren te hebben gesloten. Onze liefhebbers van Chinees eten stonden voor een dichte deur in een verlaten leegstaande jaren tachtig winkelgalerij. Nochtans niet getreurd want de mannen hadden aan de Wakkere Dijk een minstens net zo authentiek café gezien. Een café waar Utrechtse boeren luidruchtig en rokend en drinkend het weekend aan het begroeten waren. Het was in deze omgeving dat de polderlopers kennis maakten met een debutant. Michiel Kruit, collega reisleider van Vellinga, was zojuist teruggekeerd van een drieweekse hike door Alaska. Hij had daar ‘ongerepte’ natuur gezien en was nu wel eens benieuwd naar een wandeling door de ‘gerepte’ natuur in Flevoland.
Naast Kruit dook ook het vrolijke gezicht van Jos Witsenburg weer eens op. Na twee eerdere, niet geheel blaarloze, poldertochten had Witsenburg zich ingeschreven voor deze tweedaagse monstertocht over bijna 60 kilometer.
Voordat de polderlopers de strakke polder inliepen, dwaalden ze eerst rond in de stegen en krochten van de oude havenstad Elburg.
“Zendingsdrang is het grootste probleem van het christendom en de islam,” betoogde polderplanner Vellinga vanachter zijn tripel in café De Rede in het gezellige centrum van Dronten. De andere borrelpraters knikten ernstig en instemmend. Polderplaatjesmaker Cantrijn merkte verbaasd op dat het gespreksonderwerp al vroeg “de diepte” in ging, iets wat doorgaans bij de meeste poldertochten pas gebeurt nadat het krat bier voor meer dan de helft leeg is. Dat zendingsdrang ook Vellinga niet vreemd is bleek wel tijdens de lentetocht van 2024 vanuit Elburg.
Dronten vormde het sfeervolle begin van de lentetocht 2013.
De lentetocht van 2013 gaat om verschillende redenen als ‘historisch’ en ’trendbrekend’ de boeken in. Zo was daar allereerst de afzegging van polderplanner Vellinga vanwege een hardnekkige voetblessure. Gelukkig bleek hij bereid om onderweg de nodige hand- en spandiensten te verrichten én als poldertaxi te fungeren.
