009: Enkhuizen (H91)

Dwars door de Zuiderzee

Nadat de vorige twee tochten vooral langs de voormalige Zuiderzee waren gegaan, besloten Andriesse en Metz dit keer om recht door zee te gaan. De route over de Houtribdijk was al eens door Metz gelopen in het kader van zijn ‘geestverruimende’ wandelingen. Het nachtelijke decor zou aan dit aspect ongetwijfeld een extra dimensie geven dachten de polderlopers vol verwachting.

Geestverwant

Bij de laatste twee tochten waren Andriesse en Metz een geestverwant tegengekomen. Rolf Sikkink, student journalistiek, bleek ook een groot fan van wat hij ‘het mooiste eiland ter wereld’ – de Flevopolder – noemde. Samen met zijn vriend Reinoud liep hij mee vanuit Enkhuizen.

Een kraakheldere hemel begeleidde de deelnemers over de dijk. Een veelbelovend teken voor een goede zonsopkomst. Na de teleurstellende afloop van de vorige tocht waren Andriesse en Metz meer vastberaden dan ooit. Alle sterrenbeelden waren goed te zien, overal aan de horizon waren de lichtkoepels van de steden goed zichtbaar. Zelfs Amsterdam was hier, middenin het IJsselmeer, zichtbaar. Andriesse en Metz besloten tijdens deze tocht dat een oud & nieuw-viering op deze plek garant zou moeten staan voor onbelemmerd zicht op het vuurwerk van heel Nederland. Toen ze meer dan drie maanden later op de 31^ste december om twaalf uur ’s nachts uitstapten uit een gehuurd busje was het helaas potdicht met mist. Achterlichten van passerende auto’s waren nauwelijks te zien; laat staan het vuurwerk boven Amsterdam.

martelgang

Terug naar de herfstwandeling van 1991: die verliep zeer voorspoedig. Aan de overkant aangekomen hielden de wandelaars even een tukje in het gras bij de Houtribsluizen. Het vervolg naar het Observatorium was identiek aan de voorjaarstocht vanuit Almere. Alleen met dat verschil dat de wandelaars nu tien kilometer meer achter de rug hadden dan de vorige keer op dit punt. Het laatste stuk langs het rangeerterrein werd dan ook een moeizame strompeling. Op deze nacht doopten Andriesse en Metz dit stuk Houtribdijk dan ook officieus tot ‘De Martelgang’. Dat de zon niet zou opkomen hadden ze toen allang door. De kraakheldere hemel van die nacht was tegen het ochtendgloren langzaam maar zeker dicht getrokken.