124: Kampen (Z20)

Een zomerse zaterdag zonder Sunsation

Poldertochtpionier Metz was er zelf ook lichtelijk verbaasd over. Ook tijdens poldertocht 124 stond er weer een debutant aan de start. Geïntroduceerd door een polderloper die zelf ook nog nat achter de polderlooporen is. Polderloper Nooren had haar nicht meegenomen voor een wandeling door de polder waar zij als klein meisje weleens had gelogeerd bij de familie Nooren aan de Swifterringweg, pal naast het Observatorium.

Lucy Nooren zorgde trouwens tijdens deze zomertocht voor een unieke attractie. Aan de Galjoenweg in het oude dorpshart van Dronten belde ze aan bij haar geboortehuis. De polderlopers waren nog niet eerder zo tot de kern van de Flevopolder doorgedrongen. Sinds kort prijzen zij zich gelukkig in het gezelschap van Lucy die met haar jeugdherinneringen levendige beelden schetst van een nagenoeg leeg land. Een kale horizon met dunne tegen de westenwind op boksende sprietjes populier. Over die rechte onbeschutte wegen ploegde de kleine Nooren zich al zwalkend op haar fiets een weg naar school. In dat licht is het niet gek dat Nooren nadat ze volwassen was de polder haar rug toe keerde en pas na de jaren des onderscheids terugkeerde om nu door die zelfde polder met een mengeling van jeugdsentiment en vertedering te wandelen. Ondertussen de polderlopers deelgenoot makend van feesten in aardappelschuren en zelfgemaakte disco’s in voormalige barakken. Dankbaar hingen de wandelaars aan haar lippen en de vele kilometers tijdens deze zomertocht werden zodoende ongemerkt onder de voeten weggestampt.

Oude bekenden

Bij de eerste pauzeplek haakten er een paar oude bekenden aan. Bekenden die, net als Nooren vroeger, inmiddels ook in de polder zijn gaan wonen. Zij het dan geheel vrijwillig. Het echtpaar Witsenbrug – Van Leeuwen  speelde derhalve een thuiswedstrijd. Deze kwieke jonge ouders wonen sinds kort aan een van de vele randen van Almere. Dochterlief zal, net als Nooren, deze polder waarschijnlijk ook zo snel mogelijk willen verlaten teneinde zich te vestigen in een wat barmhartiger landschap. Net als de familie Nooren in de jaren zestig, zijn ook Witsenburg en Van Leeuwen in een nog maagdelijk lege hoek van de wijdse polder neergestreken om daar aan hun jonge geluk te bouwen.

Rentree

Polderlooppioniers Metz en Vellinga leken deze zomer wel op de rattenvangers van Hamelen want bij de tweede pauzeplek sloten zich weer nieuwe lopers aan. Preferred poldersuplier Van Onna zorgt vaak voor een memorabele inbreng en ook dit keer haalde hij de analen met de introductie van de eerste polderloper zonder Nederlands paspoort. Een Russische polderloper die inmiddels al meer dan twintig jaar in Nederland woont maar nog geen kennis had gemaakt met het polderlopen. Gelukkig voor deze debutant kon zij in haar moederstaal spreken met een andere oude bekende. Polderloper Ubels maakte na vele jaren afwezigheid zijn opwachting en deed dat op de hem bekende flegmatieke wijze alsof hij nooit weg was geweest.

Rechtdoor

Ondertussen liepen de polderlopers onverstoorbaar door. De gehele bebouwde kom van Dronten werd doorkruist en, dit moet niet onvermeld blijven, er werd letterlijk stil gestaan bij een bouwkundige attractie die zijns gelijke niet kent. Bejaardenhuis De Ark deed haar naam letterlijk eer aan. Tijdens de vele omzwervingen die de polderlopers inmiddels hebben gemaakt zagen zij nooit eerder zo’n mooi bejaardenhuis. Dronten heeft die eer en polderloper Nooren zag direct mogelijkheden om haar oude dag, als het ooit zover komt, te kunnen slijten op een steenworp afstand van de plek waar haar wieg heeft gestaan.

Na de laatste buitenwijken van Dronten achter zich hebben gelaten bereikten de polderlopers de Wisentweg. Ook deze prachtige acht kilometer lange kaarsrechte weg had al lang niet meer op de planning gestaan. Polderlooppionier Metz was dan ook zeer in zijn nopjes om juist op deze weg de debutant uit Rusland te kunnen wijzen op de schoonheid van het grafisch vormgegeven landschap. Door de komst van een zonnepark wordt de omgeving rondom deze weg nog kunstmatiger dan deze al was en tel daar nog eens de vele enorme windmolens bij en het zal duidelijk zijn dat de liefhebbers van strak en geordend meer dan genoeg aan hun trekken kwamen.

Sunsation

‘Ieder nadeel hep zijn voordeel’ declameerde een grote Wijze eens, dat geldt ook voor het coronavirus. Waar de polderlopers jaarlijks met enige zorg toeleven naar de zomerwende konden ze dit jaar opgelucht adem halen. De zonsopkomst viel dit keer op zondagmorgen en normaal gesproken eigent de organisatie van Sunsation zich het gehele weekend het Observatorium toe. Dit keer geen spoor van overijverige padvinders met Dixy’s, tenten, microfoons en stoeltjes.