125: Urk (H20)

Opalen kust

“Nog nooit eerder geweest”, “Wat is Nederland toch mooi” en “Valt het je op dat veel jongens een gouden oorbel dragen?” Na vele jaren waren de polderlopers terug op Urk. Voor de nieuwe generatie polderlopers betekende dat een eerste kennismaking met dit voormalige eiland. En ze troffen het tijdens de laatste zomerdag van 2020.

De zon stond vrolijk aan de hemel maar door de late tijd in het jaar zorgde ze voor een diffuus licht over het nagenoeg windstille IJsselmeer. De vele luxe motorjachten, volle terrassen en fris volgetapte glazen bier zorgde voor een bijna mediterrane sfeer aan de boorden van de voormalige Zuiderzee. De nieuwe polderlopers keken hun ogen uit en laafden zicht aan de zwaar pittoreske straatjes op het oude eiland. De bewoners hadden op deze mooie dag hun was op “Urkse wijze” tussen de lijn geknoopt en voor hun huis opgehangen. Snel drogend in de frisse zeewind. Dat café Willem Barendsz nog gesloten was kon de pret nauwelijks drukken. Het terras van café Storm bleek een prima alternatief. Voor de meer doorgewinterde polderlopers was dit een bekende plek. In 2013 dineerden ze hier voor het laatst bij Chin. Ind. Spec. Rest. Hai Li. “Met afstand de meest smerige nummer 88 die ik ooit op mijn bord heb gekregen” herinnert polderlooppionier zich weemoedig. Polderloper Steenaart kon het niet laten binnen op zoek te gaan naar sporen uit het verleden. “Tja, hier zaten we altijd”, wijzend naar een opvallend lege plek in de ‘zaal’. “Met de minst mogelijke investeringen wordt hier een maximaal resultaat behaald”, constateerde hij, de slordig getimmerde en oppervlakkig geschilderde steigerplanken keurend.

Hai Yan Palace

Na een vlekkeloos en vlot verlopen poldertochtje streken de polderlopers neer op een vertrouwd adres. Chin. Ind. Spec. Rest. Hai Yan Palace is met afstand het meest bezochte en best gewaarde restaurant tijdens de poldertochten. Ook dit keer wist de chef de polderlopers weer te overtuigen. “Het komt in de buurt van de Chinees in Lage Zwaluwe. Je hebt bijna het idee dat er hier verse groenten zijn gebruikt”, constateerde Steenaart tevreden. Ook de Dame Blanche kon rekenen op de goedkeuring van de polderlopers. “Zo hoort het”, aldus polderloper Van der Mark, die na lange tijd weer eens zijn opwachting maakte in de polder, “chocoladesaus uit een flesje en gewoon hup vanuit de koeling over het ijs. Zo moeilijk is het allemaal niet”.

Mistkever

Ondanks een kraakheldere nacht ging de zonsopkomst verloren in de mist. Verschillende polderlopers hadden de nacht open en bloot onder de sterren doorgebracht. Polderplaatjesmaker Cantrijn zei te zijn gewekt “door een man in een zwartwit gestreept pak. Heel gek. Ik dacht dat ik nog droomde. Hij torste een grote wereldbol op zijn rug”. Terwijl koffieman Vellinga de verbouwereerde Cantrijn een bakje sterke koffie aanbood om echt wakker te worden, bleek dat de fotograaf geen fabeltjes had verkondigd. De polderlopers werden deelgenoot gemaakt in een performance van ‘Professor Tartufo’ die een mestkever wilde nadoen. Zoals een mestkever stront voor zich uit rolt, zo rolde de professor de wereld voor zich uit. Moeizaam omhoog duwend over de heuvel met de vizieren waarachter de zon zich schuil hield in een dikke laag mist.