123: Swifterbant (L20)

“The poldertocht must go on!”

Corona hield heel Nederland en dus ook de polderlopers in de greep. De week voor de lentetocht van 2020 werden de maatregelen om het virus te bestrijden dagelijks aangescherpt. Al snel werd het de polderlopers duidelijk dat juist het polderlopen een van de weinige sociale activiteiten was zonder risico voor verspreiding van de corona.

“De polder is groot genoeg om meer dan anderhalve meter afstand van elkaar te houden”, vertelt polderlooppionier Metz. “Bovendien zijn we in de openlucht en raken we tijdens het lopen nauwelijks voorwerpen aan die door anderen besmet zouden kunnen zijn.” Helaas wist polderloper Gerritsen zich niet te bedwingen en ging op zoek naar verschillende – mogelijk besmette (!) – geocaches langs de route. “In een cache zit een rolletje papier waarop de datum staat waarop deze voor het laatst is gevonden. In alle gevallen ging het om data ver voor de ontdekking van het virus in Nederland.” Geen vuiltje aan de lucht dus voor de polderlopers.

Klassieke poldertocht

Na de voltooiing van de “Tour de Polder” (2017-2019) was tocht 123 weer een klassieke poldertocht. Polderloper Steenaart slenterde over de kaarsrechte wegen en keek tevreden uit over de nog kale akkers. “Niet gedacht dat ik dit zou missen. Het voelt als thuiskomen.” De laatste twaalf tochten hadden de wandelaars hun Flevopolder immers niet bij daglicht gezien en ze genoten dan ook zeer van de grootsheid van Oostelijk Flevoland.

Lang zullen ze leven

In plaats van een reis te begeleiden naar Japan was polderloper Wormgoor nu aan het wandelen tussen Lelystad en Swifterbant. Daags voor haar verjaardag nog wel, hetgeen herinneringen opriep aan de tocht van dertien jaar geleden toen ze tussen Elburg en Biddinghuizen samen met de polderlopers haar 50ste verjaardag vierde.
Het begin van de lente is trouwens voor veel polderlopers een feestelijk moment want ook polderlopers Pollmann en Weber vieren hun verjaardag op 21 maart. Polderlooppionier Metz tot slot leerde na de lentetocht van 1991 zijn huidige vrouw kennen bij aankomst in het Observatorium.

25 jaar polderlopen Vellinga

Hoe langer de traditie van het polderlopen zich voortzet, hoe meer jubilea er gevierd kunnen worden. De vorige tocht werd Steenaart gehuldigd voor zijn 75ste poldertocht. Deze tocht bleek ook weer een jubilaris te hebben. Polderplanner Vellinga merkte aan het eind van zeven kilometer Elandweg op dat het 25 jaar geleden was dat hij debuteerde als polderloper. Zoveel jubilea werden polderlooppionier Metz teveel. “Excuus, deze mijlpaal was mij ontschoten. Ik had graag een verzilverd polderprul aangeboden als ik dit op tijd had geweten.”

Afhaalchinees

Polderlopen is een traditie waarbinnen zich weer een paar andere tradities of rituelen bevinden. Een bezoek aan een Chin. Ind. Spec. Rest. is daar misschien wel een van de belangrijkste van. Laat nu net dat aspect als gevolg van het coronavirus lelijk in de soep dreigen te lopen tijdens deze tocht. Alle restaurants in Nederland waren op last van de overheid terecht gesloten. Gelukkig bedacht polderplanner Vellinga een list. “We mogen wel afhalen!” Aldus geschiedde. “Als de polderloper niet naar de Chinees kan, komt de Chinees maar naar de polderloper” is sinds de lente van 2020 een gevleugelde uitspraak.
Nadat polderloper Wormgoor eerst de handen van de eters had ontsmet laafden de polderlopers zich aan een uitgebreid buffet. Nummer 88 bleek dit keer een combinatie te zijn van Fu Yong Hai en garnalen. “Een fusion gerecht. Erg origineel van de chef!” sprak polderloper Metz goedkeurend terwijl zo nu en dan het verbaasde Swifterbantvolk langsliep in het verder compleet verlaten dorp.

Dame Blanche

Vast onderdeel van het rituele bezoek aan de Chinees is het dessert. Steevast bestelt Metz een Dame Blanche als toetje. Voor dit coronabuffet bleek dit een hele uitdaging maar de oplossing lag om de hoek bij snackbar De Meiden. Vlak voor het sluiten van de deuren wisten de polderlopers nog een creatieve dame Blanche te bemachtigen. De meiden van de snackbar bekroonden een softijsje met een chocodip zodat de traditie op de valreep werd gered.

Onverwacht bezoek

Normaal gesproken arriveren de polderlopers in het holst van de nacht in een verlaten Observatorium. Dit keer was het nog maar half elf maar was er nog iemand anders die zijn tentje had opgezet in de binnenring van het kunstwerk. Het bleek om een welbespraakte sportieve Tukker te gaan die op fietsvakantie door Nederland was omdat zijn skivakantie in de sneeuw was afgezegd. Samen met deze belangstellende brachten de polderlopers nog een paar genoeglijke uurtjes door rond het kampvuur. Blij als ze waren met iemand die nog niets van het polderlopen wist en beleefd naar hun sterke verhalen wilde luisteren. Dat de volgende ochtend bewolkt was en er geen zon te zien was deerde de polderlopers dan ook niet. “Ik heb nu al zin in de volgende tocht!” sprak polderloper Steenaart enthousiast. Hopelijk zijn we dan verlost van het corona-virus en kunnen we weer iets dichter bij elkaar om het vuur zitten.