108 Lelystad (Z16)

Een verkwikkend rondje Lelystad

Ruim vijftien uur neerslag werd er voorspeld op de dag dat de polderlopers zich opmaakten voor een rondje rondom Lelystad. Polderpionier Metz en polderplanner Vellinga hadden een arrangement samengesteld dat al voor de start het kaf van het koren zou scheidden. Een doordeweekte maandag en een afstand van 40 kilometer die beginnelingen thuis zou houden. De poldertocht zou weer het domein worden van echte Hollandsche stoere knapen. Zo was de gedachte.
Daar bleken er anno 2016 veel van te zijn. Tot hun grote verbazing stonden er maar liefst negen wandelaars, gehuld in regenpak en/of voorzien van paraplu aan de start. Later op de dag, toen de regen haar hoogtepunt bereikte, nog eens aangevuld tot veertien polderlopers.

Recidivisten

Onder de deelnemers een handvol prille polderlopers. Gerritsen, Harte, Chiu, Bussink en Catsman debuteerden tijdens de vorige tocht (de tweedaagse monstertocht vanuit Amsterdam) en hebben de smaak inmiddels te pakken.

Debutant

’s Ochtends kreeg de organisatie nog een ontroerend bericht uit Tilburg. Debutant Cantrijn vroeg “of de tocht wel doorging, gezien de weersvoorspellingen”. Hij kreeg als antwoord dat de poldertocht de afgelopen 107 seizoenen ongeacht de omstandigheden van start was gegaan.

KFC

Na een kletsnatte start waarbij de route door de zo goed als onbegaanbare Mamoettocht ging bereikten de polderlopers de eerste pleisterplaats: Kentucky Fried Chicken. Een trendbreuk op het gebied van culinaria maar polderloper Metz had zich laten adviseren door zijn zoons. De prijskwaliteit-verhouding van de “Variety Box” kon de vergelijking met menig “nummer 88” bij een gemiddelde polderchinees glansrijk doorstaan. Polderloper Harte genoot zichtbaar van zijn vrolijk op een stokje gepresenteerde maïskolfje.
Vanaf de KFC stapten de polderlopers in ruim drie uur door een regenfront dat de hele polder bedekte, naar de tweede pleisterplaats: de jachthaven in Lelystad Haven. Op dit oudste stukje Flevopolder werden de kleren gedroogd en de kelen gesmeerd. Tussen twee pieken neerslag door werd de derde en laatste rustplaats bereikt: brasserie Houtrib in weer een andere jachthaven.

De nieuwe generatie polderlopers had het niet door maar de doorgewinterde wandelaars verbaasden zich voor de zoveelste keer over de afwisselende route. Ook na meer dan honderd wandelingen rondom Lelystad was het polderplanner Vellinga gelukt weer wat nieuwe strookjes asfalt en grind toe te voegen aan het rijke repertoire aan routes.

In het Observatorium werd genoeglijk gezeten en gedronken rondom het kampvuur. Het was uiteindelijk na vijftien uur toch een keer droog geworden. Terwijl de biertjes in rap tempo werden open geplopt hielden Goddijn en Hardeman zich bezig met het opzetten van hun nieuwe tent. De mannen hebben een heerlijk uurtje geslapen voordat de zon opkwam.
Koffieman Vellinga was een uurtje eerder opgestaan dan gebruikelijk. Ook hij is deze grote aantallen polderlopers niet meer gewend. Maar liefst drie volle thermoskannen koffie moest hij meenemen om iedereen weer wakker te krijgen.

Plaquette

Terwijl de nieuwe generatie polderlopers genoot van een prachtige zonsopkomst, door de veteranen zuinigjes met een “plusje” beloond, werd op de wand van het Observatorium een plaquette onthuld. Polderpionier Metz zag het allemaal ontroerd aan. Op initiatief van poldervrouw Wormgoor, bij hoge uitzondering een keer afwezig, werd zijn 100ste tocht alsnog vereeuwigd in een prachtige plaquette van messing. Polderloper Steenaart zorgde ervoor dat deze herdenkingsplaat voor eeuwig aan het kunstwerk verbonden zou blijven. Metz mijmerde dat het ook al weer 80 tochten geleden was dat hij zijn trouwdag in ditzelfde Observatorium begon. De tijd vliegt maar de poldertochten blijven.