139: Elburg (L24)

Zendingsdrang in de polder

“Zendingsdrang is het grootste probleem van het christendom en de islam,” betoogde polderplanner Vellinga vanachter zijn tripel in café De Rede in het gezellige centrum van Dronten. De andere borrelpraters knikten ernstig en instemmend. Polderplaatjesmaker Cantrijn merkte verbaasd op dat het gespreksonderwerp al vroeg “de diepte” in ging, iets wat doorgaans bij de meeste poldertochten pas gebeurt nadat het krat bier voor meer dan de helft leeg is. Dat zendingsdrang ook Vellinga niet vreemd is bleek wel tijdens de lentetocht van 2024 vanuit Elburg.

Minibieb

Koud een minuutje in Elburg en Vellinga was al op weg naar zijn eerste minibieb van die dag. Gewapend met een ferme stapel wandelgidsen was het van meet af aan duidelijk dat hij het Wandel Woord wilde verspreiden. Dat ging hem goed af. De orthodoxe christengemeenschap van de historische Zuiderzeestad kan vanaf deze lente kennismaken met de ruimdenkende wijsheden van uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. Ook in het veel tolerantere Dronten liet Vellinga geen kans onbenut om volgelingen op te roepen in zijn voetsporen te treden. Overal werd de onvolprezen wandelgids ‘Wandelen naar het hart van Flevoland’ achtergelaten ter motivatie en inspiratie van de argeloze goegemeente die Flevoland maar een ‘saaie’ en ‘eentonige’ provincie vindt. Iets wat bestreden werd door polderlooppionier Metz die de doorgaans milde en goedlachse Cantrijn onnodig provoceerde door Noord-Brabant te bestempelen tot de ‘meest saaie provincie’ van ons vaderland. Cantrijn hield wijselijk zijn mond, knikte vriendelijk en nam nog een slokje van zijn Paas IJwit van brouwerij ’t IJ.

Geocaches

Paaseitjes werden er ook tijdens deze tocht weer gezocht en soms gevonden. Polderpensionado Gerritsen kon zijn geluk niet op in de schier eindeloze vlakte tussen Elburg en Dronten. Twee fraaie caches mocht hij toevoegen zijn polderpalmares.

Nummer 88

Fuyong Hai met kip. Een degelijke nummer 88 viel Metz ten deel. Niet voor de eerste keer legden de polderlopers aan bij Golden City. “Toch echt een van de betere Chinezen,” sprak kenner Steenaart goedkeurend terwijl hij afsloot met een uitmuntende Dame Blanche. “Ook de portionering sloot goed aan bij het aantal kilometers van vandaag.” De polderlopers hadden het rijk alleen in het restaurant. Na de nummers 1 en 2 werden ze ook nog eens verrast door de verfrissende komst van belangstellende De Neef.

Polderblindheid

“Het lijkt wel of die windmolens helemaal niet dichterbij komen!” Cantrijn had halverwege de Elandweg last van poldermoeheid. Een verschijnsel wat de polderlopers van het eerste uur niet onbekend voorkomt. “Vroeger hadden we de energiecentrale als stip aan de horizon. Of de televisiemast aan de Houtribdijk.” Steenaart weet de poldermoeheid ook aan de enorme hoeveelheid rood verlichtte windmolens waartussen de wandelaars zich een weg naar het Observatorium baanden. Ontelbare rode lichtjes knipperden en samen met de fel verlichtte ramen van de voorbijrijdende treinen zorgden ze voor een apocalyptisch decor.

Mode en archeologie

Voor het eerst sinds lange tijd moesten de polderlopers hun Observatorium delen met andere belangstellenden. Een studente Mode en een archeologe waren in alle vroegte uit de hoofdstad vertrokken om de equinox te aanschouwen. Dit alles in het kader van het afstudeerproject van eerstgenoemde. Op deze manier kwam er een wonderlijke cirkel tot stand. Ook polderlooppionier Metz had zich in een grijs verleden door het Observatorium laten inspireren voor zijn eindwerkstuk op de kunstacademie. ‘Geestverruimende Wandelingen’ was in 1990 de eerste wandelgids van uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. En ruim dertig jaar later heeft Metz nog steeds volgelingen die door weer en wind mee pelgrimeren naar het Observatorium. De grootste volgeling ontpopte zich tijdens deze lente zelfs tot zendeling want vanzelfsprekend toverde Vellinga een promotiekaart voor de uitgeverij tevoorschijn om de argeloze belangstellende te wijzen de belangrijkste zaak in het leven: lopen.