Wandelen in de jaren dertig

Wonderlijk dat de oudste IJsselmeerpolder nog niet eerder was bezocht door de polderlopers. Gelukkig bood de Tour de Polder uitkomst. Als negende provincie in deze reeks was het tijdens de lentetocht van 2019 de beurt aan Noord-Holland om als gastheer te mogen optreden voor de polderlopers.

Wieringerwerf had de eer Village Depart te zijn. Snackbar La Hormiga was horecatycoon Van der Valk in het bidbook te slim af geweest en mocht de verhongerde polderlopers voorzien van de nodige koolhydraten. Met een welgevulde maag doken de wandelaars de polder in. Klassieke lange rechte wegen, omzoomd met populieren en geflankeerd door karakteristieke jaren dertig boerderijen deed de Wieringermeer nog het meest denken aan de Noordoostpolder.
Polderplanner Gerritsen, niet toevallig ook inwoner van Noord-Holland, had goed voor zichzelf gezorgd en een route uitgestippeld die hem een paar zeldzame geocaches opleverde. Ondertussen genoot het echtpaar Kloosterman van het historische erfgoed aan de boorden van het IJsselmeer. Woonachtig in Almere zijn zij niet gewend aan bouwwerken die ouder zijn dan hooguit veertig jaar. Het oude treinstation, het gemaal Lely en de historische havenstad Medemblik konden dan ook op de nodige “oohs” en “aahs” rekenen van het sportieve stel.

Ting Kei

Danny Leung had de eer de polderlopers te mogen verrassen met een originele nummertje 88. Hierin was hij ruimschoots geslaagd. Helaas konden de ‘licht gepaneerde kikkerbilletjes met knoflook’ niet rekenen op veel enthousiasme bij de hongerige polderlopers. Niemand bestelde ‘Ting Kei’ maar des te meer polderlopers bestelden de Dame Blanche: de wandelaars hebben oog voor traditie tijdens deze tochten.

Verplaatsing

Het zegt veel over de zwaarte van de polderproloog getuige het geringe aantal polderlopers dat na 25 kilometer door de Wieringermeer nog puf had voor de finale in Lelystad. Polderpionier Metz was dan ook verbaasd slechts twee polderlopers aan te treffen in café Le Journal. Samen met Vellinga en Harte liep hij de laatste kilometers door het uitgestorven Lelystad. Beschenen door een prachtige volle maan was het niet moeilijk de kortste weg naar de finish te vinden.

Koffieman laat op zich wachten

Terwijl de zon moedige pogingen deed door de mist heen te breken maakte polderpionier Vellinga zich zorgen. IJsberend door de cirkel van het Observatorium en nerveus op zijn horloge kijkend moest hij vaststellen dat de koffieman verstek liet gaan. Voor het eerst sinds jaren leken de polderlopers de zon zonder bakje troost te moeten gaan begroeten. Net toen de wandelaars hun kamp op wilden gaan breken verscheen de koffieman in de cirkel. Met zijn vertrouwde mandje met thermosfles en kopjes. De opluchting was groot en de polderlopers duidden de koffieman het dan ook geenszins euvel dat hij zich vergist had in de tijd.

etappe 9 tour de polder: noord-holland