128: Akkrum (Z21)

Jubileumtocht Vellinga vol hoogtepunten

Poldertocht 128 gaat de geschiedenis in als de 100ste poldertocht waaraan polderplanner Vellinga deelnam. Gelukkig was polderplanner Vellinga gedurende de gehele zomertocht al in het zonnetje gezet want de echte zon liet het aan het begin van de zomer lelijk afweten. “Lang geleden hoor,” merkte  polderlooppionier Metz op, terwijl hij een stuk taart verorberde, “een dubbel min voor in de statistieken.” Toch zal poldertocht 128 voor Vellinga als een dubbelplus in zijn geheugen worden opgeslagen vanwege de vele aandacht die hem ten deel viel als jubilaris. 

Festiviteiten

 
De festiviteiten waren eerder die dag al begonnen op station Lelystad. Daar kreeg de jubilaris een papieren Polder Post overhandigd. “Na ruim dertien jaar is deze 100e tocht van Vellinga weer een goede reden voor een ouderwetse analoge Polder Post,” sprak Metz, de eindredacteur van dit blad dat rond de eeuwwisseling spraakmakend en populair was onder de polderlopers. Voor de nieuwste generatie polderlopers was Polder Post 47 het zoveelste curiosum in het toch al van rituelen bolstaande polderlopen. Deze zomertocht stond dus geheel in het teken van Vellinga. Als volleerd reisleider had hij zelf de route mogen uitstippelen. Een poldertocht rondom zijn voormalige woonplaats Akkrum. Geroutineerd sprak hij de polderlopers van tijd tot tijd toe met anekdotes over zijn jeugd in Friesland. Met de door polderloper Harte gemaakte jubileum-sjerp was hij van grote afstand herkenbaar als leider van de groep. Tijdens de tocht werd er zelfs voor de jubilaris gezongen. Op initiatief van polderloper Nooren hieven de polderlopers een speciaal voor Vellinga gearrangeerde polderpotpourri aan. Overvallen door emoties hield het feestvarken het maar amper droog. Na een paar uur kuieren nam het feestcomité de leiding over. Een speciaal over Vellinga samengestelde Polder Pub Quiz gaf hem de mogelijkheid zijn onfeilbare geheugen te benutten om nagenoeg iedere vraag foutloos te beantwoorden.  

Lotus 

Het bezoek aan de plaatselijke Chinees toonde maar weer eens aan hoe flexibel de organisatie van de poldertochten is. Ondanks het ontbreken van de traditionele nummer 88 op de menukaart van Chin. Ind. Rest. Lotus raakte polderlooppionier Metz geen moment van slag. Met een uitgestreken gezicht incasseerde hij deze forse tegenvaller om zich vervolgens te laten verrassen door nummer 173. “Moeilijk te zeggen wat ik heb gegeten,” evalueerde hij tijdens de Dame Blanche, “het heeft ongetwijfeld gelopen maar wat voor geluid het heeft gemaakt kon ik lastig vaststellen. Het was in ieder geval vlees en geen vis.” De Dame Blanche kon trouwens op veel bewondering rekenen vanwege het schijfje aardbei. “Zie je niet vaak bij een Chinees, vers fruit,” noteerde Metz dan ook tevreden. 

Tripel 

En terwijl de gewone polderlopers zich tevreden stelden met een pilsje of glaasje wijn, zat het feestvarken bij het kampvuur te genieten van een gekoelde Tripel. En ook nog eens in een echt bierglas. Het kon allemaal niet op voor de jubilaris en overmand door emoties zocht hij dan ook al snel zijn sponde op. Na een paar uurtjes slaap stond hij dan ook geheel verkwikt in de regen naar de zon uit te kijken. Die zou zich die dag niet meer laten zien maar Vellinga heeft nog zeker honderd keer de gelegenheid om weer een dubbelplus te scoren.

Taartman 

Koffieman Vellinga deelde, vanonder de paraplu, behalve koffie ook taart uit. Hij had een speciale foto-taart meegenomen ter bekroning van de eerste honderd poldertochten van zijn broer. De jubilaris blikte monter vooruit op zijn volgende jubileum. “Dan ben ik 81 jaar en als ik net zo fit ben als mijn vader op die leeftijd dan loop ik nog moeiteloos veertig kilometer door de polder.”