104: Bant (Z15)

Polderparaplu onontbeerlijk tijdens polder-papadag

Vijf polderpapa’s stonden in Bant klaar voor het polderlopers-vaderdag-arrangement. Het programma had de papa’s ‘een soort kroegentocht’ in het vooruitzicht gesteld. Die tocht begon direct in Bant, waar het plaatselijke café op zondagmiddag reeds om 13 uur geopend was. In het gezelschap van Co Stompé, de dart-kampioen uit Lelystad, dronken de polderpapa’s hun eerste polderpilsje.

Polderpilsjes

Na de ijsbaan van Bant te hebben geïnspecteerd togen de polderlopers via het Friesepad naar hun volgende pils: op het terras van Golfresort Emmeloord. Vanaf de voormalige vuilnisbelt van de Noordoostpolder genoten de mannen van een wijds uitzicht over de windmolen-loze polder. In Emmeloord werden de mannen verwelkomd door poldervrouw Wormgoor. Zij had deze gelegenheid aangegrepen om weer even herinneringen op te halen aan haar tijd als fysiotherapeut in dit polderdorp. Een derde pils-stop binnen drie uur zorgde er voor de polderplanning met een uurtje uitliep.

Verkwikkend

Rondom het eiland Schokland bleek dat de polderlopers niet voor niets een regenjasje hadden meegenomen. Sterke verhalen over de doortocht tijdens de lente van 2004 gingen weer de ronde. Polderloopster Wormgoor wordt inmiddels ‘gegoogled’ door deelnemers aan de vakantie waarvan zij reisleider is en dan duikt al snel onder ‘afbeeldingen’ een foto op van een compleet doorweekte Wormgoor op Schokland. Zover kwam het dit keer niet ofschoon haar sportschoenen wel zeiknat werden. Maar wie gaat er dan ook polderlopen op gympies…

Dame Blanche

In restaurant Schokkerhaven werden de polderpapa’s warm onthaald door een poldermama en twee polderdochters. De meisjes van Witsenburg deden zich tegoed aan kaasstengels en frites terwijl de polderlopers streng doch rechtvaardig hun (positieve) oordeel velden over de Dame Blanche.

De jaren gaan tellen

Geheel opgedroogd en verkwikt hobbelden de polderlopers vervolgens de klassieke rechte slotkilometers richting Swifterbant. Eenmaal in het Observatorium bleek dat de jaren ook voor polderpapa’s gaan tellen. Polderpionier Metz spande de kroon door een heuse campingstoel tevoorschijn te toveren voor bij het kampvuur. Nadat ome Ton op gepaste wijze drs P. had herdacht wisten de polderlopers niet hoe snel ze in hun lekkende tent moesten vluchten. De gehele nacht kletterde de zomerregen op het versleten tentdoek neer.

Na krap drie doorwaakte uurtjes in de tent was daar traditiegetrouw de koffie van koffieman Vellinga. Een zere rug had hem niet kunnen weerhouden van zijn taak, waarvoor hulde.
De zon liet zich die ochtend niet meer zien.