Polderlopen blijkt ook na 138 tochten vernieuwend. Voor het eerst in de geschiedenis liepen de polderlopers een poldertocht buiten de polder. Tijdens de Tour de Polder (2017-2019) kwam het wel vaker voor dat de wandelaars buiten Flevoland liepen. Dan werd er een polder in een van de twaalf provincies opgezocht. Maar het slotstuk vond altijd plaats tussen Lelystad en het Observatorium. Dit keer zagen zelfs de drie grootste volhouders af van deze apotheose. Na hun wandeling in het Brabantse land legden zij, bij terugkomst in Lelystad, de laatste tien kilometer af in de luxe wagen van polderlooppionier Metz.
De boerderijen aan de Vliegtuigweg in de Noordoostpolder zijn nog in nagenoeg originele staat.
Poldertochten eindigen altijd hetzelfde. Gezeten rond een kampvuur worden de wereldproblemen door de polderlopers met speels gemak verkleind tot behapbare proporties die tussen een paar slokken bier door worden opgelost. De variatie zit hem in de omvang van het vuur, de tot vuurton gepromoveerde droogtrommel of de tot de verbeelding sprekende toren van gortdroge pallets waarmee polderpyromaan Rijff zich in de winter van 2006 een plekje in de geschiedenis van de poldertochten verwierf. Maar de herfsttocht van 2023 eindigde dit keer niet rondom het vuur in het observatorium maar rond de keukentafel thuis bij polderloper Nooren.
Presentatie wandelgids Wandelen buiten de binnenstad van Almere
Polderloper Smits in zijn rol als stadsgids van Almere.
“Zo trots als een aap met zeven staarten!” Dat antwoordde Brigit Smits op de vraag of haar man Mari tevreden was over zijn wandelgids. En, het moet gezegd, de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Almere” is, ook volgens de uitgever, een hoogtepunt in de reeks. Ontwerper Van der Mark kwam superlatieven tekort om de fraaie foto’s te prijzen van deze bijzondere stad.
Streekeigen gids Steenaart wijst de polderlopers op een van de vele bezienswaardigheden in startplaats Uithoorn. Harte, Gerritsen en De Neef luisteren aandachtig.
De lentetocht van 2023 bleek een ware sentimental journey. Met name polderloper Steenaart haalde veel herinneringen op aan zijn grijze verleden. Dat begon al bij het passeren van station Weesp. “Het meest tochtige station van Nederland. Och, wat heb ik hier een kou geleden.” Eenmaal in de bus van Amsterdam Zuid richting Amstelveen kwam Steenaart helemaal op gang. “Hier had je dus een kapsalon en kijk daar: café Anno 1890. Daar dronken we ’s ochtends vroeg, na een nachtje doorhalen in Amsterdam, nog een laatste afzakkertje.”
Ondanks het feit dat polderplanner Harte niet had gereserveerd bij La Tim bleek er gelukkig nog een tafeltje vrij voor de polderlopers om aan te schuiven.
“Opvallend veel mensen hier.” Polderloper Metz keek verbaasd om zich heen terwijl hij zijn stoel aanschoof in Chinees Fusion Restaurant La Tim in Breukelen. Niet vaak maken de polderlopers het mee dat er behalve zij zelf nog andere gasten aan tafel zitten bij de Chinees. “Of het moet zo’n modieuze wok of sushihut zijn.” De polderlopers waren dik tevreden over de kaart van La Tim. Ofschoon de nummers ontbraken, stonden er originele gerechten op de kaart. Ze deden zich bijvoorbeeld te goed aan in pannenkoekjes gehulde kip. Polderloper Harte, die normaal gesproken vastberaden en hardnekkig kiest voor de tjaptjoi liet zich dit keer verleiden tot een Soe tjap kam, “zonder vlees graag”, gecombineerd met een vegetarische nasi.
Minpuntjes
Behalve in teriyakki gedrenkte ossehaaspuntjes waren er helaas ook de nodige minpuntjes te noteren bij La Tim. “Jammer dat de verwarming niet aan staat. Dan had ik mijn natte schoenen en sokken een beetje kunnen drogen,” aldus Steenaart. Polderloper Metz betreurde het ontbreken van de “glote biel” en moest zijn dorst lessen met een kleintjes pils. Maar de grootste tegenvaller was het ontbreken van de Dame Blanche. “En deze rekenen we ze echt heel zwaar aan.” Het leek polderloper Steenaart toch een kleine moeite voor de gemiddelde Chinees om een flesje chocoladesaus op de keukenplank te hebben.
Polderlopers Steenaart en Ubels denken aan de boorden van de Zuiderzee na over de grotere levensvragen.
Evenals de lentetocht van 2009 begon ook de herfsttocht van 2009 bij een ijsbaan. Op de topografische kaart had polderplanner Vellinga aan de rand van het Urkerbos het bekende lichtgroene ovaaltje aangetroffen. Een mooie gelegenheid om nuttig en aangenaam te combineren. Samen met polderlopers Steenaart en Ubels toog hij naar de Staartweg om daar een degelijke ijsbaan aan te treffen. Groot was de teleurstelling toen bleek dat een nieuwerwets party-centrum met een grote parkeerplaats de plek van de ijsbaan had ingenomen. Ook in Tollebeek constateerden zij al eerder dat in de Noordoostpolder auto’s het winnen van schaatsers.
Vrolijke gezichten rondom de dis bij Yuan in Lelystad. Let ook op de subtiele kerstversiering en verlichting, wintertocht 2022.
Verstopt in de galerij van het winkelcentrum waren de polderlopers al vele malen langs Chinees Vegetarisch Restaurant Yuan gelopen zonder acht te slaan op deze vreemde eend in de bijt. Dankzij een tip van polderloper Smits werd er tijdens de wintertocht van 2022 voor het eerst aangeklopt op de deur van dit gastvrije etablissement.
De pallets op het kampvuur deden denken aan het Inferno dat polderloper Rijff aanrichtte in het observatorium in de winter van 2006.
De wintertocht van 2022 zal niet de geschiedenis ingaan als een tocht waar nog jaren over zal worden opgeschept. In tegenstelling tot de vele voorgaande uitgebreide en uitdagende arrangementen beperkten de polderlopers zich dit keer tot het hoogst minimale.
Tevreden polderlopers buiken uit na zich gedurende twee uur te hebben kunnen laven aan een keur aan oriëntaalse specialiteiten.
Tijden veranderen. Zo constateerde polderloper Metz teleurgesteld na een vergeefse zoektocht door de binnenstad van Lelystad naar een geschikte Chin. Ind. Spec. Rest. Lekker gemaakt door echtpaar Smits, twee echte Lelystedelingen, met het vooruitzicht van een vegetarische Chinees, liepen de polderlopers tijdens de herfsttocht van 2022 hoopvol door het verlaten hart van de hoofdstad van Flevoland. De vegetarische Chinees bleek te bestaan, dat was het goede nieuws. Helaas was hij op deze donderdagavond gesloten. Heel erg was dat overigens niet. Toen polderloper Steenaart een blik wierp op de achter de ruit opgehangen menukaart en constateerde dat het “vooral om tofu-achtige variaties” ging, haalde Metz opgelucht adem. Dan maar door naar het vertrouwde adres op het Agoradek, Nieuw China. Hier bewaren de polderlopers goede herinneringen aan.
Polderlopers staan voor een gesloten deur bij Wokrestaurant Nieuw China.
Een aantrekkelijke aanbieding om voor slechts 14,50 onbeperkt te mogen schranzen ging aan de neus en maag van de polderlopers voorbij. Het ruime restaurant, strategisch gelegen bovenop een parkeergarage, bleek veranderd te zijn in een Afhaalchinees. Een vlugge blik naar binnen deed polderloper Steenaart besluiten zijn geluk elders te beproeven. “Ik heb bij Chinezen al veel meegemaakt maar dit slaat alles. Dit moesten we maar niet doen.” Gelukkig was streekeigen gids Smits nog aanwezig en die wees de polderlopers op een alternatief. Pal tegenover Nieuw China lonkten de deuren van Tasty Wok. Voor meer dan het dubbele bedrag bood deze Chinese culinaire entrepeneur hetzelfde aan als Nieuw China. Toch bezweken de polderlopers voor dit aanbod en ze kregen er geen spijt van. “Die oesters zijn goed zeg!” Polderloper Nooren prees de uitstalling aan verse zeevruchten. Tasty wok bleek in een enorme behoefte te voorzien. Waar de polderlopers doorgaans plaatsnemen in uitgestorven restaurants en zich afvragen waar al die stoelen en tafels voor zijn bedoeld, bleek het enorme restaurant in Lelystad tot de laatste tafel bezet te zijn.
Polderloper Nooren doet zich te goed aan verse oesters bij Tasty Wok in Lelystad.
In twee uur tijd wisten de polderlopers nagenoeg alle specialiteiten naar binnen te werken. Opvallend was dat met name echtpaar Smits en polderloper Gerritsen zich al vroeg in de wedstrijd concentreerden op het toetjesbuffet. Met nog drie minuutjes op de klok wist polderloper Metz nog juist een schoteltje met pannacotta, creme brulée en chocolademuffins te scoren.
De polderlopers waanden zich in de Ardennen. Niets was minder waar: dit is de kasteelbrug van Almere.
Halverwege de tocht door Almere kreeg de fantasie greep op de polderlopers. Ze stonden te staren naar een niet afgemaakt kasteel. Een enorme betonnen vierkante toren met een dak dat slechts bestond uit gebinten. Daarnaast zagen ze twee ronde torenspitsen en daarom heen een hoge kasteelmuur. Polderloper Smits, voor deze tocht gepromoveerd tot excursieleider, legde uit dat het ooit de bedoeling van de gemeente Almere was om een “echt” kasteel te bouwen. Zodat de inwoners van deze stad ook een mooie plek zouden hebben om hun trouwfoto’s te laten maken.
