Polderloper Vellinga zal met gemengde gevoelens terugkijken op deze zomertocht, die hij zelf had uitgestippeld. De verleiding om weer een stukje onbewandelde polder aan zijn polderpalmares toe te kunnen voegen was te groot geweest. Het uitzicht op de Flevocentrale zou de ultieme bekroning van deze tocht moeten worden. De laatste loodjes van de toch al lange tocht wogen echter duidelijk het zwaarst. Zelfs polderpositivo Steenaart legde de laatste kilometers zwijgend en licht morrend af. ‘Waarom moesten we toch zo nodig?’ vroegen de mannen en de ene dappere vrouw zich dan ook af, vele dagen ná de wandeling, wanneer ze hun stijve rug voelden.

Statistieken zomertocht 2005