Hanzelijn-arrangement

Als pubers op tienertoer, zo gedroegen de doorgewinterde polderlopers zich toen ze, voor het eerst in de geschiedenis, met de trein langs het Observatorium raasden zo stelde polderloopster Wormgoor tevreden en ook wel een tikkeltje ontroerd vast. Het deed haar zichtbaar goed dat de stoere mannen, met wie ze al jaren door de polder ploegt, allemaal een kinderhartje bleken te hebben.
Het was dan ook niet niks. Nadat de trouwe bezoekers van het Observatorium de afgelopen jaren met lede ogen en een gezonde dosis argwaan de vele infrastructurele veranderingen hadden aanschouwd, konden ze op de Dag des Oordeels volgens de Maya-kalender, eindelijk met de trein door hun zo geliefde polder zoefen. En zoefen deed het zeker. Met snelheden van bijna 140 kilometer per uur raasde de stoptrein over de kale, grijze en mistige akkers. Met moeite konden de polderlopers aanknopingspunten herkennen. Zo snel ging het. Waar de mannen in 20 minuten van Lelystad naar Kampen Zuid spoorden, duurde de wandeling terug naar het Observatorium des te langer. Zelfs voor polderplanner Vellinga leek de Elandweg een paar kilometer te lang. Des te gelukkiger waren de polderlopers dan ook met hun bescheiden maar warme vuurtje.