Statistieken lente 2017

Voor de eerste keer startte een poldertocht in de provincie Zeeland. De start in Vrouwenpolder op het eiland Walcheren maakt onderdeel uit van het nieuwe megalomane plan van de polderlopers. De komende jaren start de poldertocht telkens in een polder in een andere provincie van Nederland.
Vrouwenpolder had de eer het eerste “village depart” te zijn. Voor een originele route konden de polderlopers vertrouwen op de terreinkennis van streekeigen wandelaars.

Dat het in een polder hard kan waaien, was de polderlopers inmiddels wel bekend. De straffe wind op Walcheren overtrof echter de laffe vleugjes wind die de polderlopers landinwaarts in hun Flevopolder gewend zijn. Polderplanner Vellinga moest zijn bril vasthouden en polderpionier Metz waaide ook zowat zijn jas uit.
Waar de wegen in de Flevopolder kaarsrecht en overzichtelijk zijn, werden de polderlopers dit keer langs kronkelige kreken richting Middelburg gestuurd. De passage door deze eeuwenoude stad bracht de polderlopers in verwarring, gewend als zij zijn aan de heldere plattegrond van Lelystad. Ook het meest vertrouwde baken van bekendheid: de Chinees, bleek in Middelburg haar deuren reeds voorgoed te hebben gesloten. Wat overbleef was een soort van hip grand café in het hartje van de stad waar de polderlopers in verwarring werden gebracht door een keur aan exquise en originele gerechten. Zoveel variatie zijn de fijnproevers niet gewend en het was maar goed dat ze een lange treinreis voor de boeg hadden om bij te kunnen komen van alle nieuwe indrukken.

Eenmaal aangekomen in het vertrouwde Lelystad werd de polderequipe aangevuld met een paar oude bekenden: Goddijn, Hardeman en Van Rijn. In café Le Journal, in de gezellige binnenstad, dronken de polderlopers een paar wel verdiende biertjes om de finale in te zetten. In het donker zo snel mogelijk door de verlaten donkere buitenwijken van Lelystad naar het Observatorium. Gezellig tikte de regen op de polderparapluies en polderlopers Cantrijn bewees zijn vuurmanskunsten door in de regen een bescheiden vreugdevuur te ontsteken.
De lente begon de volgende ochtend daarna geheel in stijl met de poldertocht met een stevige min, bewolking en een miezerig buitje.