Tweedaags Herfst-arrangement

Het was even slikken voor Metz en Vellinga. Ze hadden zich verheugd op een klassieke nummer 88 in restaurant Chopstick in het Utrechtse Eemnes. Helaas bleek dit etablissement al sinds 16 juli haar deuren te hebben gesloten. Onze liefhebbers van Chinees eten stonden voor een dichte deur in een verlaten leegstaande jaren tachtig winkelgalerij. Nochtans niet getreurd want de mannen hadden aan de Wakkere Dijk een minstens net zo authentiek café gezien. Een café waar Utrechtse boeren luidruchtig en rokend en drinkend het weekend aan het begroeten waren. Het was in deze omgeving dat de polderlopers kennis maakten met een debutant. Michiel Kruit, collega reisleider van Vellinga, was zojuist teruggekeerd van een drieweekse hike door Alaska. Hij had daar ‘ongerepte’ natuur gezien en was nu wel eens benieuwd naar een wandeling door de ‘gerepte’ natuur in Flevoland.
Naast Kruit dook ook het vrolijke gezicht van Jos Witsenburg weer eens op. Na twee eerdere, niet geheel blaarloze, poldertochten had Witsenburg zich ingeschreven voor deze tweedaagse monstertocht over bijna 60 kilometer.

Nieuw asfalt
Tocht 93 kende ongekend veel nieuw polderasfalt. Nadat er gekampeerd was in de ‘Groene Kathedraal’ (net als in 2011 waren de polderlopers weer bijzonder gecharmeerd van deze in het bos verstopte negatieve afdruk van de kathedraal van Chartres in de polder) stapten de mannen fris en uitgerust over het Groene Kathedraalpad via de nieuwe Kluutweg richting de Vogelweg. Halverwege deze majestueuze verbinding tussen niets en nergens hield de polderexpeditie een korte siësta in landschapskunstwerk ‘De Aardzee’.

Licht in de duisternis
Vanaf ‘De Aardzee’ ging via de Dodaarsweg naar het meest gezellige wegrestaurant van Nederland: Hajé aan de A6 ten zuiden van Lelystad. Eenmaal in Lelystad zelf aangekomen was met name bij polderpositievo Witsenburg toch het beste er af. Maar ook Metz had met zijn krachten gesmeten. Hij liet de wok voor wat het was (‘Dat heen en weer geloop’) en liet zich een perfecte 44 voorschotelen: ossehaas met champignons.
In het vertrouwde restaurant op het Agoradek haakten nog een paar polderlopers aan voor het vervolg door de donkere Mamoettocht naar het einddoel. Gelukkig hadden de polderlopers een zaklantaarn meegenomen want anders waren ze vastgelopen in het ondoordringbare struikgewas dat dit fietspad aan het overwoekeren is.

Pallets
Polderpyromaan Rijff had zich door een simpel sms-berichtje van Vellinga weer eens uit de tent laten lokken. Hij zorgde met 15 pallets voor een paar hete uurtjes in de binnenring van het Observatorium. Dit vuurtje werd gadegeslagen door de kleine Hidde Boerema die door zijn vader mee was genomen om kennis te maken met deze hooby van zijn vader. Ook de polderpubers Ydze Rijff en Jochem Vellinga beleefden veel plezier met het openen van flesjes bier voor de grote mensen. Bij tocht 97 hebben deze rakkers de leeftijd bereikt om ook serieus aan te zitten bij het kampvuur. Tot die tijd moeten ze zich behelpen met koolzuurhoudende drank én mobieltjes.

Geen trein
De polderlopers konden voor het laatst in de geschiedenis uitslapen zonder gewekt te worden door de voorbijrazende treinen. Het was koffieman Theun Vellinga die de mannen uit hun tentjes moest trekken zodat ze enigzins slaperig een mistig plusje konden noteren.