Statistieken lente 2018

Noord-Brabantse gezelligheid

De vorig jaar in Vrouwenpolder (Zeeland) gestarte “Tour de Polder” deed in de vijfde etappe de provincie Noord-Brabant aan. Voor polderlopers een buitenkansje de omgeving van het treinstation van Lage Zwaluwe te verkennen en de beroemde Moerdijkbruggen van dichtbij te aanschouwen.
De polderproloog lokte bijna twintig belangstellenden naar deze uithoek van de provincie. De lijst van polderlopers kon weer worden uitgebreid met maar liefst elf debutanten. Het is nog niet duidelijk hoeveel er terug zullen keren tijdens een volgende poldertocht.
Polderplaatjesmaker Cantrijn zal zeker terugkeren. Sinds zijn debuut in de zomer van 2016 heeft hij geen tocht gemist. Zijn regionale terreinkennis was deze keer onontbeerlijk. Want het was Cantrijn die de vele Hollanders kon inwijden in de geheimen achter het wereldberoemde Brabantse worstenbroodje. Nergens anders dan in de streek rondom Lage Zwaluwe worden de lekkerste worstenbroodjes gemaakt.

Halverwege de maandag trakteerden de polderlopers restaurant Lotus op hun bezoek. Niet vaak is het daar zo druk geweest, zeker niet op maandagmiddag. Steenaart, kenner en liefhebber van de Chinese keuken in de polders, was buitengewoon positief over dit restaurant. “Er zaten zelfs verse stukje prei in de nasi. Ook was mijn broccoli knapperig!” Duidelijk een goed bezocht restaurant dat niet zijn toevlucht hoeft te nemen tot het steeds weer opnieuw ontdooien, oppiepen en invriezen van de maaltijden teneinde zijn bestaan als dekmantel voor meer profijtelijke nering overtuigend te spelen. Neen, niets van dit alles. Samen met de Chinees in Delfzijl gaat Lotus aan kop in het klassement van polderchinezen.

Na de polder van Noord Brabant te hebben goedgekeurd toog een select gezelschap van polderlopers verder richting de ‘echte’ polder: de Flevopolder. Een lange treinreis gaf de beentjes de nodige rust en eenmaal in Lelystad aangekomen doken de polderlopers direct het nachtleven in. De serveerster van Grandcafé Le Journal moest derhalve nog een uurtje wachten alvorens zij de tent op deze stille maandagavond kon sluiten.

En verder ging het. Polderplanner Gerritsen, net als Cantrijn ook sinds zijn debuut altijd van de partij, had een fraaie route uitgezet. Voormalig polderplanner Vellinga merkte dan ook goedkeurend op dat het zijn opvolger was gelukt een paar nieuwe meters asfalt rondom Lelystad in het parcours op te nemen. Deze nieuwe meters waren ongetwijfeld het gevolg van Gerritsens belangstelling voor het vinden van zoveel mogelijk geocaches. Deze digitale paaseieren voor grote mensen (aldus polderpionier Metz) vormen een prachtige aanleiding onverwachte en niet voor de hand liggende plekken te bezoeken. Zoals bijvoorbeeld de Bronsweg in Lelystad Noord. Terwijl de snijdende oostenwind langzaam ging liggen kon Gerritsen nieuwe caches bijschrijven op zijn palamares.

In het observatorium aangekomen gaf het kampvuur al snel de nodige warmte aan de verkleumde polderlopers. Zelfs de volgende morgen hadden de polderlopers het nog stervenskoud. En dat ondanks een perfecte dubbelplus zonsopkomst. De lente kon beginnen!